در این تحقیق معلوم شد؛ موشهایی كه با استفاده از مهندسی ژنتیك طوری متولد شدند كه به این سرطان مبتلا شوند پس از بارداری هیچ اثری از تومورهای قابل شناسایی در آنها مشاهده نشد.
در مقایسه در مثانههای موشهای تغییر یافته و یا مادههایی كه باردار نشده بودند، تومورهای سرطانی بزرگ در طول مطالعه مشاهده شد.
پژوهشگران میگویند: این اختلاف بسیار فاحش و قابل توجه است. این یافتهها حاكیست كه برخی از جنبههای بارداری مانند هورمونها یا شیردهی میتوانند در محافظت از بدن در برابر سرطان مثانه نقش داشته باشند. این در حالی است كه پژوهشگران پیش از این به ندرت چنین فاكتورهایی را به عنوان عوامل پیشگیری كننده سرطان مثانه در نظر میگرفتند.
در مطالعات قبلی، دانشمندان برای این كه دریابند چرا زنان در برابر تومورهای مثانه مصونتر هستند در اكثر موارد روی فاكتورهای خطر زا در مردان متمركز میشدند و در نتیجه به این نقطه رسیده بودند كه دو عامل سیگار كشیدن و تماس با مواد شیمیایی خاص در محیط كار علت نسبت بیشتر بروز سرطان مثانه در مردان است. اما این فرضیه نتوانست توجیه كند كه با وجودی كه زنان هم سیگار میكشند و در محیط خارج از منزل كار میكنند چرا این تفاوت فاحش در نسبت ابتلا به سرطان مثانه بین زنان و مردان وجود دارد.
نظر شما